Ksiega przyslów: przypowieści i wrażeń przyslowiowych polskichDruk E. Skiwskiego, 1894 - 805 psl. |
Kiti leidimai - Peržiūrėti viską
Pagrindiniai terminai ir frazės
Adalberg baba bieda Bielic Boga Bóg bywa chce chleb chłop Chocisz choć cię Cinć Ciné cnota cudze Czel człowiek Dabr Dąbr djabeł djabła dobry dobrze Dykc Ench Feder Flor Fred Frischb głowa głowie głupi Gospod Grab groch grosz jeść Kasz Każdy Knap Kochan kogo Kolb konia koń Koś koza Kraków Księga przysłów Lepiej Lepszy Linde Lysk Łysk mało masz Mącz mądry mieszek Młodź mówią niech niema niemasz niż niżli oczy Opal pana Petr pieniądze pies Pocz Post Przyb Przyjaciel Przyp przypowieść przysłowia rozum Ryś Siedzi Siel szczęście śmierć święty świnia Trotz trzeba VIII wesz wiele Wierzb więcej wilk Wójc Wóje wszytko Wurzb Zabcz zawsze Zegl złe złego źle Żegl Żup
Populiarios ištraukos
119 psl. - ... doktor wspierają się w potrzebie — jeden ludzi zabija, a drugi ich grzebie. 1801, I. Krasicki Ksiądz i dziewczyna nie wiedzą, kędy ich dziedzina. XIX wiek Księdza dziś oskub z pierza, to na jutro już porośnie. XIX wiek Kto ma w rodzie księdza, temu nie dokuczy nędza. 1684, J. Gawiński Kto się chce mieć dobrze na dzień — niech sobie gęś zarżnie; kto na tydzień — niech wieprza zakole; kto na miesiąc — niech wołu zabije; kto na cały rok — niech pojmie żonę; a kto...
172 psl. - Austriaca, fides ludaica, ieiunia Italica... merdam valent omnia. Inny przykład takich zestawień, noszący bardzo wyraźne ślady literackiego pochodzenia, dotyczy też ujemnych cech narodowych: hiszpańska prostota, włoska hojność, polski rząd, pruskie dworstwo, duńskie państwo, angielska wolność, francuski wstyd, niemiecka pokora, szkocki wczas, moskiewskie słowo, tureckie małżeństwo, wołoska wierność, żydowskie nabożeństwo, arjańska miłość — to są wszystkie podejrzane...
123 psl. - Djabeł Ewę po włosku zwodził, Ewa Adama po czesku, Bóg ich po niemiecku gromił, anioł zaś po węgiersku z raju wygnał (R), zresztą tłumacząc obcy (angielski?
83 psl. - ... soli zjeść. XIX wiek Człowiek człowiekowi Bogiem, człowiek człowiekowi wilkiem. 1696, W. Potocki Człowiek przepada, żyje gromada. XIX wiek Człowiek się nie dla siebie rodzi, żyć mu też tylko sobie się nie godzi. 1632, G. Knapski Człowieka zgubić — nie pół rzeczy. 1632, G. Knapski Kto w dziesiąci leciech nie będzie nadobny, we dwudziestu gładki, we trzydziestu duży, we czterdziestu mądry, w pięćdziesiąt bogaty, w sześćdziesiąt nabożny — tedy już do śmierci takim...
4 psl. - Przysłowia mów potocznych albo przestrogi obyczajowe, radne, wojenne, na fawor polskiego języka, ku głębokiej uwadze czytelnika poważnego na widok podane przez wiernego ojczyźnie anonyma.
123 psl. - Gdy Ewa kądziel przędła, Adam ziemię kopał, Kto tam był szlachcic wtenczas i kto komu chłopał? Tak Adam, gdy nam ojcem, Ewa, gdy nam macią, Wszyscyśmy sobie równą z tych rodziców bracią.
82 psl. - Nie rzekł jako żyw żaden więtszej prawdy z wieka, Jako kto nazwał bożym igrzyskiem człowieka. Bo co kiedy tak mądrze człowiek począł sobie, Żeby się Bóg nie musiał jego śmiać osobie?
15 psl. - Zwierciadło albo Kształt, w którym każdy stan snadnie się może swym sprawom jako we zwierciedle przypatrzyć, składające się z kilku części pisanych prozą i wierszem.
266 psl. - Wiele pościeli bez piór, Wiele trzewików bez skór, Wiele miast bez murów, Wiele panów bez gburów, dokuczano Litwinom, że boćwinę jedzą i brzozowy sok piją.
338 psl. - W Nieświeżu siadywał Radziwiłł, pan z panów, I książę z krwi zacnej, i hetman z hetmanów; Nie darmo to szlachta mawiała ówcześnie: Że chudy pachołek w Nieświeżu jak we śnie...