Œuvres complètes de Virgile: traduction nouvelle, 2 tomas

Priekinis viršelis
C. L. F. Panckoucke, 1831
 

Pasirinkti puslapiai

Kiti leidimai - Peržiūrėti viską

Pagrindiniai terminai ir frazės

Populiarios ištraukos

196 psl. - Tertullien, parce qu'il nous montre encore quelque forme humaine, ne lui demeure pas longtemps : il devient un je ne sais quoi, qui n'a plus de nom dans aucune langue ; tant il est vrai que tout meurt en lui, jusqu'à ces termes funèbres par lesquels on exprimait ses malheureux restes.
196 psl. - Notre chair change bientôt de nature : notre corps prend un autre nom; même celui de cadavre, dit Tertullien, parce qu'il nous montre encore quelque forme humaine, ne lui demeure pas longtemps : il devient un je ne sais quoi, qui n'a plus de nom dans aucune langue...
18 psl. - O socii (neque enim ignari sumus ante malorum), O passi graviora, dabit deus his quoque finem.
158 psl. - Haec ubi dicta dedit, lacrimantem et multa volentem 790 Dicere deseruit, tenuesque recessit in auras. Ter conatus ibi collo dare brachia circum, Ter frustra comprensa manus effugit imago, Par levibus ventis volucrique simillima somno.
2 psl. - Urbs antiqua fuit, Tyrii tenuere coloni, Carthago, Italiam contra Tiberinaque longe Ostia, dives opum studiisque asperrima belli ; Quam Juno fertur terris magis omnibus unam 15 Posthabita coluisse Samo ; hic illius arma, Hic currus fuit ; hoc regnum dea gentibus esse, Si qua fata sinant, jam tum tenditque fovetque.
250 psl. - Cyclopum adlabimur oris. portus ab accessu ventorum inmotus et ingens 570 ipse ; sed horrificis iuxta tonat Aetna ruinis, interdumque atram prorumpit ad aethera nubem turbine fumantem piceo et candente favilla attollitque globos flammarum et sidera lambit ; interdum scopulos avulsaque viscera montis erigit eructans liquefactaque saxa sub auras cum gemitu glomerat fundoque exaestuat imo.
354 psl. - Dulces exuviae, dum fata deusque sinebant, accipite hanc animam, meque his exsolvite curis. Vixi, et, quem dederat cursum fortuna, peregi, et nunc magna mei sub terras ibit imago. Urbem praeclaram statui ; mea moenia vidi ; 655 ulta virum, poenas inimico a fratre recepi ; felix, heu nimium felix, si litora tantum numquam Dardaniae tetigissent nostra carinae ! ' Dixit, et os impressa toro, ' Moriemur inultae, sed moriamur
328 psl. - Nec te noster amor, nec te data dextera quondam, Nec moritura tenet crudeli funere Dido ? Quin etiam hiberno moliris sidere classem, Et mediis properas aquilonibus ire per altum...
2 psl. - Musa, mihi causas memora, quo numine laeso, quidve dolens, regina deum tot volvere casus insignem pietate virum, tot adire labores 10 impulerit. Tantaene animis caelestibus irae?
140 psl. - At tibi pro scelere, exclamat, pro talibus ausis, Di (si qua est cœlo pietas quae talia curet) Persolvant grates dignas, et praemia reddant Debita, qui nati coram me cernere letum Fecisti, et patrios fœdasti funere vultus ! At non ille , satum quo te mentiris , Achilles Talis in hoste fuit Priamo ; sed jura fidemque Supplicis erubuit, corpusque exsangue sepulcro Reddidit Hectoreum, meque in mea regna remisit.

Bibliografinė informacija