Dzieła, 4 tomas1824 |
Kiti leidimai - Peržiūrėti viską
Pagrindiniai terminai ir frazės
albo Apollina bardziéy bayki bogi bydź choć cię cnota czasów czém części dał Delfy Delos dotąd druku dzieła Farsalia Horacyusz Iliady innemi iżby Jan Kochanowski jednéy jéy Jeźli Jowisza Junony kapelusz komedyi króla księgi którą któremi któréy Kwintylian kwitnął Latona lubo mając miał mieysce mniéy mojéy móy nakoniec Neptun Niech Niechay niegdyś niego niemi niéy niż obyczayności oyca oyczyzny ówczas piér pierwszy pieśni pieśń pisał płód poema pośrzód potém półkownik prze PRZEKŁADANIA przełożył raczéy rodem rodzay równie rymo RYMOTWORCACH rytmem rytmów rytmy rzeczy Rzekł Rzym Satyry Seneki siebie Sielanki sława sławę sławy słońce stąd swoich swoje swojego swojéy swóy Syrakuzy szacowne śmierci śmierć świat takowe tém téy tibi tobie tragedyi Troi twoje twóy Umarł umysł Urban VIII urodził wdzięk wieku wiele wierszem więcéy większéy woyny wśrzód wyszły wziętość wzór zatém znayduje zostawił zyskał życia dokonał życie żył
Populiarios ištraukos
224 psl. - Wysokie góry i odziane lasy! Jako rad na was patrzę, a swe czasy Młodsze wspominam, które tu zostały, Kiedy na statek człowiek mało dbały. Gdziem potym nie był? Czegom nie skosztował? Jazem przez morze głębokie żeglował, Jazem Francuzy, ja Niemce, ja Włochy, Jazem nawiedził Sybilline lochy.
284 psl. - ... a -man celebrated among the early restorers of literature, thought the study of our own hearts of so much importance, that he has recommended it from his tomb. Sum Joannes Jovianus Pontanus, .quem amaverunt...
238 psl. - Tu jamy mchem odziane, tu debrze, tu cienie, Tu strugi uciekają szemrząc przez kamienie ; Tu wyniosłe topole, lipy rozłożyste, Tu jawory, tu dęby stoją wiekuiste. Ale bez ciebie żadne rzeki, żadne gaje, Bez ciebie żadne miejsce sercu nie przystaje.
45 psl. - Nie mówię tego, iżby i innych wielu nie było, ale go żaden nie tylko nie przeszedł, ale nawet w porównanie z nim położonym być nie może. Niewypowiedzianą prawdziwość mają w sobie jego bajki, a zatem wdzięk coraz nowy.
32 psl. - Silenus alumni. 240 ex noto fictum carmen sequar, ut sibi quivis speret idem, sudet multum frustraque laboret ausus idem...
234 psl. - Azyją zwodził. Dał mu Bóg, że swe ludzie rozproszone Zwiódł pod chorągwie święte rozciągnione. Panno, nie ty, co laury nietrwałemi Zdobisz w zmyślonym czoło Helikonie, Lecz mieszkasz miedzy chóry niebieskiemi Z gwiazd nieśmiertelnych w uwitej koronie — Ty sama władni piersiami mojemi, Ty daj głos pieśni!
43 psl. - Jestto powieść zwierzętom pospolicie przywłaszczona, ażeby z ich przykładu, lub mówienia nieznacznie do siebie przystosowaną naukę ludzie, którzy je czytają lub słyszą, brali: wszczęła się w wschodnich krajach, gdzie pospolicie rząd najwyższy w rękach się jedno władców mieścił.
435 psl. - Wszystkie są głosem szcześcia, głosem dziękczynienia. Pastuszek na ugorze , ptaszek na gałęzi Opiewa słodką radość , co mu serce więzi. Skaczą wesołe trzody po wzgórkach zielonych, . Po dolinach czystemi strugi przeplecionych Harcują tłuste capy : byk sic zbija z bykiem, Każdy hucznym wesele okazując rykiem.
237 psl. - Filii, tobie ani zdrowie moje, Ani starganych myśli ciężkie niepokoje, Ani serce związane, ani zbytnie chęci, Ani słowo oddane zostawa w pamięci. Chociaż tobie i sady moje zaradzały, Chociaż koszary mleka i słodkie nabiały, I co piękniejsze jagnię i koźlęta małe, I za tobą szły barci i pasieki całe, A nadewszystko ja sam ; i pieśniami memi Rozsławiłaś się między pasterzmi wszystkiemi.
9 psl. - Prostota gminu, która się mało od dziczy różni, zachowała je u siebie i dotąd zachowuje w każdym prawie kraju: tak dalece, iż gdyby te dumy zebrane i ściśle roztrząśnione były, może by stąd dziejopisowie, osobliwie w wydobyciu kraju każdego pierwiastków, wiele korzystać mogli.