Dzieła, 7–16 leidimainakładem drukarni "Czasu,", 1862 - 1272 psl. |
Kiti leidimai - Peržiūrėti viską
Pagrindiniai terminai ir frazės
ADMET albo ażeby BARTECKI będą Boga BOLESŁAW Bóg bóstwo Bramin Braminów chciał chociaż cię cnota cnoty cóż czasem czem często człowiek czyli domu dzie dzieci Dzieła Franciszka Karpińskiego gdyby GROŹNICKI Homer IDMON Indyach Indyan Indyanie insze inszych jakże jestem jeżeli JUDYTA Kandahar każdy kiedyś kiem kraju król króla książę księcia któ którą którzy Lingam ludzi mają masz miał mieć mię MIŁOSKI miłość mojej mógł mój nakoniec narodu natenczas niby niech niego niem niemi niżeli ojca ojciec ojczyzny pewnie pierwej PLATON podatek Polidor POLUSIA Połowce potem prócz razem religia roskosz rozum rzeczy Sanskryt SCENA serce Seringapatam siebie SKARBIMIR słońce sobą Sokrates SPEUZYP STATECKI swoich swoim swoją swojego swojej swoję szczę szczęście SZYMON śmierci świata Tippo-Saib tobie Trojańczyków twój widząc wiele więcej Wisnu WŁADYSŁAW Wpan WSZEBOR wszelako wszyst wszystkie wtenczas zaraz zawsze ZBISŁAWA zdaje ziemi ztąd żeby ŻELISŁAW życia życie
Populiarios ištraukos
1129 psl. - Grzeszniku, jak śmiesz to ciało chwalić, które niezabawem trupem i pastwą robactwa będzie?" a ja jej na to „niżeli te piersi będą trupem, kwapmy się i całujmy je żywi żywo." Chociaż moje pocałowania były przedłużone, nie nadto się nabożnisia moja broniła mi i słodko na mnie, nie w ziemię, jak zawsze, patrzeć zaczęła. Ale para mnichów nadszedłszy, nie dali skończyć dzieła rozpoczętego, i ona rzecze do nich, wskazując na mnie: „Oto i ten młody człowiek drogą...
491 psl. - Ojczyzno moja, na końcuś upadła! Zamożna kiedyś iw sławę, iw siłę! Ta, co od morza aż do morza władła, Kawałka ziemi nie ma na mogiłę!
751 psl. - ... czułości serca. Niech wprawia się słuchać albo stara się widzieć niewinnego w prześladowaniu, poczciwego w ubóstwie, zdatnego do wielkich rzeczy w pogardzie; niech to stosuje do siebie, gdyby w podobnym był stanie...
492 psl. - Zygmuncie, przy twoim grobie, Gdy nam już wiatr nie powieje, Składam niezdatną w tej dobie Szablę, wesołość, nadzieję I tę lutnię biedną!... Oto mój sprzęt cały! Łzy mi tylko jedne Zostały!...
763 psl. - Dlatego uczyć się potrzeba pięknej i wysokiej razem prostoty, która, kiedy (jak powinna) z serca wypłynie, przebędzie zapewne wszelkie dowcipu samego czyny, do których żadna czułość nie przyłożyła się, zwłaszcza że sposoby myślenia ludzkiego tak różne są, i gust, co należy do obrotu dowcipu, coraz inszy z wiekami odmienia się; co zaś serce człowieka w początkach jeszcze świata dotknęło, to go zapewne iw najpóżniejsze wieki równo poruszać będzie ul.
1187 psl. - ... śpiewania, w tym czasie nie chciała się ludziom udzielać iw osobności największej żyła po śmierci okropnej, Teresy córki swojej. W tym roku książę obranym był (jak chciał) posłem z wileńskiego na sejm, gdzie jak prawdziwy obywatel stanął między posłami; dany raz był u księcia wielki obiad dla wszystkich senatorów i posłów litewskich, na którym poznałem pierwszy raz księcia wojewodę litewskiego Radziwiłła; pan ten przyjacielem był prawdziwym narodu i szlachty,...
1129 psl. - Miewała kazania u siebie w kamienicy, na jednym z których i ja byłem. Wyznać potrzeba, że mowy jej były pełne ognia, rozumu i ducha chrześcijańskiego, była do tego młoda, piękna, oczy miała zawsze spuszczone na dół, a nic nigdy (jak powszechnie fałszywie głoszono) nie jadała. Ja młody, Pisma także cokolwiek jako już teolog umiejący, a mający reputację nierozpustnie żyjącego młodziana, znalazłem łaskę u świętochny, ta mi pozwalała częściej bywać u siebie. Raz ją...
755 psl. - Zdaje się rzecz oczywista, że co poganie naj sprawiedliwiej używając ich robili, to w naszym obrządku wcale niepotrzebnym stało się zachodem. Niech tak będzie, że fikcya do poezyi wchodzić koniecznie powinna; przecież i na to nam zawsze zgodzić się potrzeba, że ta tylko słodycz nam sprawować zwykła, która bliżej do prawdy przystępuje.
491 psl. - Gdzie pojźrzysz -rozpacz, trupy, zgorzeliska!... Po tych rozbojach jedni zniechęceni Pod nieznajome rozbiegli się nieba; Drudzy, ostatnią nędzą przyciśnieni, W swych kiedyś domach dzisiaj żebrzą chleba; Insi, rozdani na Moskwę i Niemce, Na roli ojców płaczą, cudzoziemce!... Wy, co domowe opłakawszy klęski Poszliście naród ratować niewdzięczny!
1135 psl. - Czartoryską ożeniony, kasztelan potem krakowski, pierwej sławny bawieniem przy Karolu XII, królu szwedzkim i robieniem jego interesów, którego syn Stanisław, przez miłość dla niego Katarzyny II, imperatorowej rosyjskiej, królem polskim, pod imieniem Stanisława Augusta ogłoszony. Co wkrótce potem nienawistne magnaty nasze nagłe tego domu podniesienie się w dwóch wierszach polskich znajomych powszechnie wyrazili: Przedziwne to jest dzieło Boskiej opatrzności Syn królem, ojciec w...